Wyniki badań pilotażowych
W czasie realizacji pilotażowego programu przebadaliśmy dwie grupy odbiorców. Pierwsza z nich – mieszkańcy Bytomia – to uczniowie gimnazjów oraz szkół średnich. Tutaj to szkoły decydowały, które klasy i jacy uczniowie wezmą udział w programie. W przypadku tej grupy poznajemy ocenę bezpośrednich uczestników naszych spotkań. Ma to ogromne znaczenie, ponieważ sugeruje, jaki będzie odbiór naszej propozycji przez społeczność lokalną. Druga grupa badanych to uczestnicy IV Przystanku PaT – akcji Komendy Głównej Policji. Osoby, które decydują się na wyjazd na PaT mają świadomość, że wybierają akcję profilaktyczną. Ocena tej grupy jest więc zdecydowanie bardziej surowa. Uczestnicy akcji PaT, którzy przez kilka dni obcują z profilaktyką, a także niejednokrotnie sami się nią zajmują w ciągu roku szkolnego, stawiają kolejnym propozycjom określone wymagania. Tutaj ma więc znaczenie nie tylko strona artystyczna i przygotowanie programu, ale również jego oryginalność, odmienność oraz merytoryczna wartość przedsięwzięcia. Ta próba okazała się dla nas ogromnym wyzwaniem – czy “Moja spowiedź” ma szansę zostać zauważona, czy – tak jak 1500 programów profilaktycznych – zostanie zamknięta na kilku stronach sprawozdania.
Średnia dwóch grup
W badaniu wzięło udział łącznie 317 osób, których średnia wieku wyniosła 15,2 lat. Aż 291 osób (92%) uznało, że program jest potrzebny. Uczestnicy spotkań ocenili cały program na 9,03 w 10-cio punktowej skali ocen, gdzie średnia ocena dziewcząt wyniosła 9,46, natomiast średnia ocena chłopców – 8,48. Poniżej szczegółowe wyniki ankiet dla poszczególnych grup.
Czerwiec 2009 – uczniowie bytomskich szkół
Ankiety przeprowadzono wśród 276 uczestników, których średnia wieku wyniosła 15,2 lat.
Część pierwsza programu – warsztaty dramy – została oceniona na 8,7 w 10-punktowej skali ocen. Wśród 249 uczestników, którzy chcieli i zapoznali się z rekwizytami, przedmioty zostały ocenione na 8,3. Spektakl, który uczestnicy spotkań zobaczyli w drugiej części, oceniony został na 8,8, w tym 257 osób uznało, że zastosowana forma reżyserska jest przydatna i pomaga w odbiorze spektaklu. 132 osoby uznały spektakl za ciekawy, 56 stwierdziło, że przemawia, 41 uznało, że przybliża problem. 32 osoby uznały spektakl za realistyczny. Aż 225 osób uznało, że trzecia część spotkania – dyskusja po spektaklu – jest potrzebna, zaś tematy, jakie powinny być w tej części poruszone, to alkohol (75), narkotyki (30) oraz inne używki. Ponadto powinien zostać poruszony temat, w jaki sposób pomóc osobie w nałogu (31 osób ankietowanych). Ciekawe jest również pytanie 10 uczestników o to, co czują aktorzy, grając takie role.
Wg 205 osób do dyskusji powinien zostać zaproszony przedstawiciel Centrum Pomocy Osobom Uzależnionym od Alkoholu i ich Rodzinom. Uczestnicy spotkań byli natomiast przeciwni udziałowi policji (na “nie” było 189 osób) oraz straży miejskiej ( 202 osób na “nie”).
Głównymi odbiorcami powinni być uczniowie klas gimnazjalnych (klasa I – 217, II – 217, III – 227 osób) oraz średnich (I klasa – 214, II – 183, III – 156 oraz IV – 158 osób). Zaskakuje fakt, że wg uczestników spotkania program ten powinien zostać skierowany także do uczniów szkół podstawowych! Wg 147 osób w spotkaniu powinna wziąć udział klasa VI, klasa V – według 75 osób, IV – według 43 ankietowanych, III oraz II klasa – 23 osoby i klasa I – 28.
Ponadto uczestnicy spotkania wyrazili chęć udziału w kolejnych tego typu programach jako aktorzy (66), moderatorzy dyskusji (38) oraz pomoc techniczna (56 zainteresowanych).
Aż 252 osoby uznały, że program jest potrzebny. Ponadto został oceniony na 9,1, z czego średnia ocen dziewcząt wynosi 9,5, natomiast chłopców: 8,5.
Lipiec 2009 – uczestnicy IV Przystanku PaT
Ankiety przeprowadzono wśród 41 uczestników, którzy drugiego dnia wybrali program profilaktyczny Klubu Kontra. Ich średnia wieku wyniosła 15,6 lat.
Warsztaty dramy zostały ocenione na 8,93 w 10-punktowej skali ocen. Wśród 41 uczestników, którzy chcieli i zapoznali się z rekwizytami, przedmioty zostały ocenione na 8,22. Spektakl, który uczestnicy spotkań zobaczyli w drugiej części, oceniony został na 9,23 (w tym 40 osób uznało, że zastosowana forma reżyserska jest przydatna i pomaga w odbiorze spektaklu. 12 osób uznało spektakl za ciekawy, 2 stwierdziły, że przemawia. 4 osoby uznały spektakl za realistyczny. Aż 36 osób uznało, że dyskusja po spektaklu jest potrzebna, zaś tematy, jakie powinny być w tej części poruszone, to alkohol (8), narkotyki (3) oraz inne używki. Ponadto powinien zostać poruszony temat, w jaki sposób pomóc osobie w nałogu (3 osoby ankietowane).
Wg 25 osób do dyskusji powinien zostać zaproszony przedstawiciel Centrum Pomocy Osobom Uzależnionym od Alkoholu i ich Rodzinom. Uczestnicy spotkań byli również przeciwni udziałowi policji (na “nie” było 28 osób) oraz straży miejskiej (35 osób na “nie”).
Głównymi odbiorcami powinni być uczniowie klas gimnazjalnych (klasa I – 31, II – 31, III – 39 osób) oraz średnich (I klasa – 32, – 27, III – 24 oraz IV – 22 osób). Również tutaj uczestnicy uznali, że program ten powinien zostać skierowany także do uczniów szkół podstawowych! Klasa VI – 21 ankietowanych, V – 9, IV – 7, trzy pierwsze klasy po 2 osoby ankietowane.
Ponadto uczestnicy spotkania – gdyby takie działania były realizowane w ich rejonie – wyraziliby chęć udziału w takim programie jako aktorzy (33), moderatorzy dyskusji (14) oraz pomoc techniczna (14 zainteresowanych).
Aż 39 osób uznało, że program jest potrzebny. Ponadto został oceniony na 8,85, z czego średnia ocen dziewcząt wynosi 8,98, natomiast chłopców: 8,53.
Ocena wyników
Taka informacja zwrotna pokazuje, że warto zajmować się profilaktyką, bo ona umie zainteresować. Jest tylko jeden warunek – znalezienie odpowiedniego narzędzia. Młodzież chce zdobywać informacje o wykluczeniach, chce wiedzieć, jak pomagać. Jednak w wieku natłoku informacji muszą to mieć podane w formie, która zachęci ich do odejścia od komputera. Zbliżone, bardzo wysokie oceny całego programu pozwalają przypuszczać, że program może być idealną formą działań profilaktycznych skierowanych do młodzieży.